Toen ik nog last had van Trichotillomanie – haren uittrekken – dacht ik dat het het meest onzinnige probleem was dat je kon hebben. Wie trekt er nou zijn haar uit zijn hoofd? Waar is dat nou goed voor? Nu ik terug kan kijken op die periode ben ik me wel een aantal waardevolle dingen gaan realiseren.
1. Trichotillomanie leerde mij wat ik nou eigenlijk wil met mijn leven
Toen ik na de begeleiding bij Beter Worden voor Trichotillomanie eindelijk van het haren uittrekken af was had ik opeens veel tijd over.
Er gebeurden ook een aantal dingen in mijn leven waardoor ik geen werk meer had, terug moest naar mijn ouders en waarin een relatie verbroken werd. Ik had niets meer om me aan te hechten, om me op te storten. Alleen mezelf.
In het begin vond ik dat helemaal niet zo leuk! Maar ik besloot dat het een goed moment was om even pas op de plaats te maken en goed te overwegen hoe ik verder wilde. Zowel qua werk als prive, waar voor mij trouwens weinig verschil tussen zit.
Ik ben daarmee aan de slag gegaan, verschillende boeken gelezen, mensen geraadpleegd en ik begon nieuwe keuzes te maken. Keuzes waarbij ik me goed voelde. In de richting waarvan ik wist dat het mijn richting was.
Mijn levensmissie waar ik vreugde uithaalde, alleen al door ermee bezig te zijn. Een van de dingen die daarbij horen is het schrijven op deze weblog.
2. Trichotillomanie leerde me om meer open te zijn
Ik ben altijd (ook voor de tijd van Trichotillomanie) heel gesloten geweest; verlegen, onzeker en eigenlijk hield ik helemaal niet zoveel van wie ik was en wat ik deed.
Ik wist eigenlijk ook niet wie ik was en wat ik wilde doen. Nu heb ik daar meer zicht op en dat heeft mij geholpen om meer open en eerlijk te worden. Naar mezelf toe maar ook naar anderen.
Vroeger was er altijd schaamte, ik had niet graag dat mensen naar mij vroegen en ik vond het moeilijk om mijn persoonlijke gevoelens en gedachten te delen. Zelfs met familie en mijn beste vriendin.
Ik denk dat het bedekken van mijn hoofd daar ook mee te maken had. Wat ik van binnen deed (mezelf verstoppen), deed ik ook van buiten.
Nu ik niet langer een hoofddoekje hoefde te dragen, kwam er ook meer openheid over wat ik van binnen voelde.
3. Trichotillomanie leerde mij dat ik goed voor mezelf moet zorgen
Ik ben de belangrijkste persoon in mijn leven, en ook nu ik af ben van Trichotillomanie moet ik mezelf nog steeds daaraan blijven herinneren.
Ik leer nu steeds beter voor mezelf te zorgen want ik weet dat wanneer ik dat niet doe, de behoefte stilletjes aan weer op kan komen. Wat ik in mezelf geïnvesteerd heb, heeft me zoveel meer opgeleverd. Ik zie het als een manier van mezelf liefhebben.
Ik probeer elke dag te kiezen voor geluk en groei. Ik blijf ik nu niet lang meer in een probleem hangen, want ik weet dat alleen de juiste actie altijd leidt tot het juiste resultaat.
En bij alles wat ik nog ga tegenkomen in mijn leven weet ik dat ik altijd opzoek zal gaan naar de juiste actie. Het juiste om te doen. Datgene dat voor mij werkt. En vaak genoeg realiseer ik me dat alle antwoorden al in mezelf te vinden zijn.
Alle oplossingen zijn er al. Ik heb soms gewoon even iemand nodig die me de weg wijst. En ik denk dat ik daar niet de enige in ben.
Stephanie
